Warning: Illegal string offset ‘url’ in /var/www/vhosts/vughterstede.nl/staging.vughterstede.nl/wp-content/themes/ecom-vughterstede/blocks/block-functions.php on line 89
Kim… over haar werk bij Vughterstede
Als GVP’er (Gespecialiseerde Verzorgende Psychogeriatrie) werk ik op een verzorgingsafdeling van Vughterstede. Samen met mijn collega’s zorg ik voor de bewoners op onze afdeling en brengen we ze vreugde en vrolijkheid die ze verdienen. Dankzij onze hulp kunnen mensen langer op een verzorgingsafdeling wonen en hun zelfstandigheid behouden. Wat we betekenen voor een bewoner kan heel verschillend zijn. Sommige bewoners hebben nog een heel vangnet van vrienden en familieleden om zich heen. Bij anderen is dat een stuk minder. Het is dan aan ons als zorgmedewerkers om die leegte een beetje op te vangen. En iemand het gevoel te geven dat hij in verbinding staat en gezien wordt. Voor de een ben je dus die zuster die de steunkousen aan komt doen en voor de ander ben je een soort surrogaat-familie.
Ik neem graag de tijd om mensen te leren kennen. En om te ontdekken waar ik iemand bij kan ondersteunen. Pas als je namelijk echt contact maakt met iemand, kun je de hulp bieden die hij of zij prettig vindt. Als je die diepgang durft aan te gaan, als je dus die diepere snaar raakt, kunnen mensen hun emotionele kant laten zien. En dan wordt het werk nog zo veel mooier.
Ik zorg…
De waardering voor mijn werk haal ik uit heel kleine reacties die ik krijg. Dat mensen hun verhaal bij je durven te doen of je iets durven te vragen. Zo simpel is het eigenlijk al.
Zorgen is die extra stap zetten
Toen ik kwam werken bij Vughterstede, werd ik, als verzorgende IG, de eerste verantwoordelijke verzorgende van een mevrouw die leed aan epilepsie. Ze had van jongs af aan in veel tehuizen gewoond en was erg beschermd opgevoed. Haar was altijd geleerd dat ze zich af moest sluiten als ze dacht een epileptische aanval te krijgen. De vrouw kwam daardoor nauwelijks uit haar bed en had nog maar weinig contact met haar familie. Ik ben toen met haar broer gaan praten om te kijken hoe we die mevrouw konden helpen. Hij was enorm blij met deze handreiking. Door in gesprek te gaan, kon de verstoorde relatie tussen broer en zus hersteld worden.
Als ik die mevrouw nu tegenkom, zwaait ze altijd naar me. Ogenschijnlijk is het een klein gebaar, maar voor mij schuilt er een groot verhaal achter die zwaaiende hand.
Op zoek naar de gevoelige snaar
Sommige bewoners vinden het minder fijn dat wij komen. Ze voelen dat ze dingen uit handen moeten gaan geven wanneer er een zuster komt. Dat een vreemde ineens iets over gaat nemen. Die weerstand is heel begrijpelijk en tegelijkertijd is dat ook de uitdaging voor mij. Ik ga dan op zoek naar de ingang die wél open is. Soms is een vraag al genoeg. “Zullen we het samen doen?” “Hoe wilt u het hebben?” Ik blijf gewoon proberen om die bewoner op z’n gemak te stellen, want mijn werkdag is niet compleet zonder de lach van mijn bewoners.
De zorg is mijn passie
Ik kan me niet voorstellen dat ik ergens anders zou werken dan in de zorg. De zorg is het gewoon voor mij want werken doe ik met mijn hart. Inmiddels werk ik al jaren met veel plezier voor Vughterstede en heb ik het enorm naar mijn zin. Ik heb verschillende opleidingen kunnen volgen. Ook ben ik Digi-coach geworden. Daardoor kan ik collega’s helpen met het digitaliseren van de zorg, want daar willen we naar toe. Ik vind het ook erg leuk om leerlingen en collega’s te begeleiden om zo mijn kennis, enthousiasme en passie voor dit vak door te kunnen geven aan een nieuwe generatie.
Begin de dag met een lach
In de zorg kun je niet chagrijnig zijn. Nog geen halve dag! Onze cliënten zijn de vaders en moeders van iemand, de opa of oma. Als je dat voor ogen houdt, komt die glimlach vanzelf. Zorgen doe je samen en met je hart.